Valla doğduğumda başlamış, gidene kadar da devam edecek belli oldu.
İlkokul’a Özel Dost İlkokul’unda gittim. Daha sonra İstanbul Erkek Lisesi’ni kazandım. Yanlış hatırlamıyorsam Türkiye’de ilk 1000’e girmiştim şansa. 7 sene hep ortalama bir öğrenci olduğumu hatırlıyorum. Hani derdik ya 5’ten şaşma 6’yı aşma, ben O’ydum işte. Hala devam eden arkadaşlıklarımın neredeyse tamamı o 7 seneden geliyor. Çok disiplinli bir okuldu ve hayatıma çok şey kattı, Almanca, sorumluluk bilinci, disiplin, arkadaşlar… Sonra İstanbul Üniversitesi İngilizce İktisat bölümünü kazandım. Neden İktisat okudum bilmiyorum. O zamanlar çok havalı ve moda idi o bölüm, ben de kalabalığı takip ettim sanırım.
Üniversiteden sonra Yüksek Lisans eğitimi için Amerika’ya gitme fırsatım oldu ailem sayesinde. California State University Long Beach kampüsünde Pazarlama yüksek lisansı yaptım. Ve fakat İK dersleri hep en sevdiğim dersler oldu ve eğitimci olmak hayalim olmaya başladı. Yetişkin eğitimi alanında dünyanın önde gelen kurumlarından Dale Carnegie’de insan ilişkileri, iletişim ve sunuş teknikleri konularında sertifika programlarını bitirdim ve eğitmenliğe adım attım.
Ayrıca Arthur Andersen’in “Girişimcilik Akademisi”ni tamamladım. Her hafta farklı bir firmayı ziyaret ederek, firma kurucusunun tecrübelerini dinlediğimiz harika bir deneyimdi.
Bütün bunların yanında bir ara sertifika koleksiyonu yapar gibi kurslara katıldığımı hatırlıyorum: barmenlik kursu (3 dakikada 12 kokteyl yaparak mezun olmuştum ), yelkencilik kursu, yoga kursu vs…ama şu anda tek bir kokteyl yapamam, yelkenliye binsem yönünü değiştiremem. “arayış”ımın heyecanıyla anlık öğretiler olarak kaldılar. Ama yoga tekrar girdi hayatıma ve bu seferki yoga eğitimimi inanılmaz bir keyif ve zevkle yapıyorum. 3 sene önce incittiğim belimi, sırtımı ve boynumu iyileştirmeme yardım ediyor Yoga-herkesin yapmasını isterdim yogayı. İnsan için “keşfedilmiş” en uygun disiplin olduğuna inandım…
